You woke me from my sleep
and drenched my heart with a love so deep.
When I look into your eyes
I see my reflection,
my feelings for you I do not despise.
You treat me like the princess I should be
by pouring your sweet and sensual love all over me.
When I see you bitting your lip and anxiously trying to kiss me,
I debate in my mind whether or not I should let you taste me.
You stand there all quiet with your sexy body,
and I think in my mind, "Oh, my gosh, what a hottie."
When I hear you speak, all your beautiful voice does
is make me weak.
I love you for this and
I love you for that,
but you love me for everything and that.

Όταν έχω εσένα - Δημήτρης Μητροπάνος

Όταν έχω εσένα
μπορώ να ονειρεύομαι ξανά
ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά
και πιάνω μες στα χέρια μου
τον κόσμο να τον φτιάξω

Όταν έχω εσένα
μπορώ να μη βυθίζομαι αργά
τα βράδια που πληγώνεται η καρδιά
και πιάνω το μαχαίρι
το σκοτάδι να χαράξω

Κάνε ένα βήμα
να κάνω το επόμενο
αίμα μου και σχήμα
λόγος και ψυχή στο συμφραζόμενο

Όταν έχω εσένα
κοιμάμαι σαν παιδί, έχω έναν άνθρωπο
δεν φοβού κανένα
Εγώ κι εσύ στον κόσμο
τον απάνθρωπο

Εσύ κι εγώ
Όταν έχω εσένα
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά
να πιάσω με τα χέρια μου
τους δράκους να σκοτώσω

Όταν έχω εσένα
αντέχω, πάω δίπλα στον γκρεμό
το ξέρω, έχω ένα χέρι να πιαστώ
κοντά μου έναν άνθρωπο
τα χρόνια μου να ενώσω . . .

Wait for me, and I'll come back!
Wait with all you've got!
Wait, when dreary yellow rains
Tell you, you should not.
Wait when snow is falling fast,
Wait when summer's hot,
Wait when yesterdays are past,
Others are forgot.
Wait, when from that far-off place,
Letters don't arrive.
Wait, when those with whom you wait
Doubt if I'm alive.

Wait for me, and I'll come back!
Wait in patience yet
When they tell you off by heart
That you should forget.
Even when my dearest ones
Say that I am lost,
Even when my friends give up,
Sit and count the cost,
Drink a glass of bitter wine
To the fallen friend -
Wait! And do not drink with them!
Wait until the end!

Wait for me and I'll come back,
Dodging every fate!
"What a bit of luck!" they'll say,
Those that would not wait.
They will never understand
How amidst the strife,
By your waiting for me, dear,
You had saved my life.
Only you and I will know
How you got me through.
Simply - you knew how to wait -
No one else but you.

Ξέρεις με τί μοιάζουμε;Με τον ήλιο και τη σελήνη.
Έχουμε την ίδια δύναμη,εκπέμπουμε και οι δυο φως.
Μα είμαστε αντίκρυ,δεν θα συναντηθούμε ποτέ.

Θα κοιτάμε ο ένας τον άλλον,θα θαυμάζεις τη μυστηριώδη
πλευρά μου,θα καμαρώνω τη λάμψη σου.Θα αποσύρεσαι
ρομαντικά όταν θα βγαίνω εγώ και θα κρυφοκοιτάς τη μαγεία που
σκορπίζω.

Έχουμε όμως κάτι κοινά στοιχεία που μας δένουν.Τους
ερωτευμένους ας πούμε,τους ονειροπόλους,τους οραματιστές,που
ψάχνουν ένα ηλιοβασίλεμα,ένα ολόγιομο φεγγάρι μα και μια
ανατολή που υπόσχεται μια νέα αρχή.

Τις ώρες που σου λείπω,είσαι θλιμμένη και κρύβεσαι πίσω από τα σύννεφα.
Τις ώρες που μου λείπεις,είμαι θλιμμένος,τα αστέρια μου κάνουν
παρέα και με κρύβουν πίσω από τα σύννεφα.Τα ίδια σύννεφα που
κάλυψαν και εσένα.

Ήλιος εσύ,σελήνη εγώ.Πλανήτες ενός απέραντου σύμπαν.
Έτσι είναι ταγμένο.Να είμαστε πάντα αντίκρυ,να σ' αγαπώ,να μ'
αγαπάς,αλλά να μην συναντηθούμε ποτέ.

Τουλάχιστον γνωρίζουμε ο ένας την ύπαρξη του άλλου.Είμαστε
τυχεροί,πίστεψέ με.

Αντίκρυ,μα αιώνια μαζί!

Stefanos Korkolis - The rain tango

Τα πάθη της βροχής (Κική Δημουλά)

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μού’ μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Σίδερα νοητά ... υψωμένα ως τ'αστέρια ...

Μια αόρατη φυλακή που κατάφερε να σε κλείσει κάτω από ένα μουντό μαύρο ουρανό...Κι εσύ εκεί να ελπίζεις ... Κι ας είναι μετρημένα τα βήματα σου....Κι ας μοιάζει μακρινό ότι ονειρεύτηκες ...

Κι αν οι λέξεις σου μένουν μισές...Και αν τα βράδια σου φεγγάρι δεν τα φωτίζει....Το αντέχεις ακόμα..

Την ψυχή σου κανείς δεν μπορεί να φυλακίσει....Εκείνη έχει φτερά....πετάει ψηλά και χάνεται....Μπορεί και ονειρεύεται ότι εσύ άφησες να σβήσει....

Εκείνη μπορεί και ελπίζει..ακόμα..Πως με τα δικά της φτερά θα πετάξεις κι εσύ κάποια μέρα....

Και τότε....

Τότε καμία φυλακή δεν θα μπορέσει να σε κρατήσει... Και θα χρωματίσεις τις λέξεις....Με Τα όνειρα Της Ψυχής Σου..!!

Άσε με να γίνω το τσιγάρο σου…

Πάρε με ανάμεσα στα χείλη και ρούφηξε με…

Κάπνισέ με…

Άσε με να γίνω μια χορδή στην κιθάρα σου.

Χάιδεψε με…

Κούρδισε με…Τέντωσε με μέχρι ν' ακουστεί ο ήχος μου.

Παίξε με…

Άσε με να γίνω το σεντόνι σου.

Ξάπλωσε πάνω μου...

Άγγιξε την απαλότητά μου...

Κάλυψε τη γύμνια σου…

Άσε με να γίνω ψίθυρος στo αυτί σου…

Άσε με να γίνω ζάρα στο μέτωπό σου όταν χαμογελάς…

Άσε με να γίνω σελίδα στο αγαπημένο σου βιβλίο

Τσαλάκωσε με, ώστε να επιστρέφεις κάθε τόσο και να με

διαβάζεις ξανά και ξανά…

Άσε με να γίνω η μέρα σου

Άσε με να γίνω η νύχτα σου…

Άσε με να γίνω τα πάντα...Για ΣΕΝΑ!

Για όλους τους ανθρώπους τα αστέρια δεν είναι ίδια.
Για εκείνους που ταξιδεύουν τ' αστέρια είναι οδηγοί.
Για κάποιους άλλους δεν είναι παρά μικρά φωτάκια.
Όμως όλα αυτά τ' αστέρια σωπαίνουν.
Εσύ θα'χεις αστέρια που δεν έχει κανένας...

-Τι θες να πεις;

- Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα,
αφού εγώ θα μένω σε ένα απ' αυτά,
αφού εγώ θα γελάω σ' ένα απ' αυτά,
θα είναι λοιπόν για σένα σαν να γελάνε όλα τ΄αστέρια.
Εσύ θα έχεις αστέρια που ξέρουν να γελάνε!

Hard to find a way to get through
It's a tragedy
Pulling at me like the stars do
You're like gravity
Even if the wind blows
It makes it hard to believe

How ya gonna love
How ya gonna feel
How you gonna live your life like the dream you have is real
And If you lost your way
I will keep you safe
We'll open up all the world inside
I see it come alive tonight
I will keep you safe

Doesn't even matter to you
To see what I can see
I'm crawling on the floor to reach you
I'm a wreck you see
When you're far from home now
Makes it hard to believe

So how ya gonna love
How ya gonna feel
How you gonna live your life like the dream you have is real

i carry your heart with me - Edward Estlin Cummings

i carry your heart with me(i carry it in my heart)
i am never without it(anywhere i go you go,my dear; and whatever is done by only me is your doing,my darling)
i fear no fate(for you are my fate,my sweet)
i want no world(for beautiful you are my world,my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;which grows
higher than the soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

i carry your heart(i carry it in my heart)

«Δώσε μου πίσω τα φτερά μου
να με κρατήσεις άλλο εδώ, μην προσπαθείς με τρόπο δόλιο, να το κανείς
δεν ανήκω στον κόσμο σου
δεν καταλαβαίνω την γλώσσα σου
λυπήσου με και άσε με να φύγω ..

να κοιτά εκεί ψηλά »..
και δείχνοντας τα αστέρια λέει ..
«με φωνάζουν !!!
Έλα, μου λένε ..εδώ ανήκεις ..εδώ είναι ο τόπος σου και η παρηγοριά σου
φύγε μακριά από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορείς
το μίσος και η κακία των ανθρώπων σε σκοτώνει


Δες μέσα στα μάτια μου ..το φως μου τρεμοπαίζει
το σκοτάδι της ψυχής σου σαν παγωμένος αγέρας θα το σβήσει
τα κρύα χέρια σου κάθε φορά που με αγγίζεις κάνουν το δέρμα μου να τρέμει
τα φίλια σου μαχαίρια κοφτερά ..βλέπεις ;
τα χείλη μου μοιάζουν με πέταλα που τσάκισε χαλάζι ..


δεν έχω άλλα δάκρυα ..τα ξόδεψα όλα για να πλύνω τις πληγές σου
όμως αντί για δάκρυα αίμα στάζει ..κοίτα..
αίμα από την πληγωμένη μου καρδιά που γέμισε τα σωθικά μου ως επάνω !!!
Πως το βαστάει ,άσπλαχνε, η ψυχή σου να με βλέπεις να πεθαίνω ?»
είπε και σωριάσθηκε κατάχαμα σαν άνθος μαραμένο .


Καμία απόκριση ..
Μετά ένα γέλιο δυνατό έσπασε την σιωπή του
Πως μπορούσε να ευχαριστιέται τόσο πόνο !


Μα σαν κλέψεις νεράιδας φτερά κακό του κεφαλιού σου
Κατάρα πέφτει πάνω σου και το άδικο πληρώνεις


Και έτσι όπως ήταν δίκαιο ξεπλήρωσε το κρίμα.
Το αίμα από τα μάτια της την γη ποτίζει κάτω,
που μαξιλάρι πρόθυμα είχε γενεί για εκείνη
και σαν από τρόπο μαγικό άνοιξε κάτω από τα ποδιά του και αυτός έπεσε μέσα
Βαθιά πολύ βαθιά ..τόσο που πνίγηκε η φωνή του και εχαθη


Σηκώθηκε η νεράιδα μας και με βήμα βαρύ στο σπίτι μπαίνει
Βρίσκει , φοράει τα φτερά και αμέσως ζωντανεύει
Το αίμα από τα μάτια της στερεύει αφού πρώτα κόκκινα τα χείλη της έχει βάψει
Ένα φως την πλημμυρίζει και ένας άνεμος θερμός ζεσταίνει το κορμί της
Σηκώνεται ψηλά μα πριν φύγει, το μέτωπο γυρίζει και κοιτάζει


Κάτι κυλάει στο μάγουλο μα πια δεν είναι αίμα
Είναι ένα δάκρυ λύτρωσης που το καημό ξεπλένει
Στρέφει το βλέμμα μακριά ..πολύ μακριά ..στα αστέρια
Και σαν αχτίδα φωτεινή στην νύχτα ταξιδεύει
Πετάει ψηλά και πάει εκεί όπου την αγαπάνε !!!

Που ήσουν όταν ο πόνος κατέλαβε το σώμα μου... ?

Που ήσουν όταν το μυαλό μου θόλωσε από την θλίψη... ?

Που ήσουν όταν αναζητούσα πνοές για ν'ανασάνω... ?

Ήσουν πάντα εκεί μπροστά...

Μα φορούσες μαύρο πέπλο...

Και πενθούσες σιωπηλά...

Με δάκρυα που έπλεκαν μια νύχτα...

Πως να γυρίσω να σε βρώ

μέσα από τις Σκιές της Άγριας Αβύσσου...?

Τα χερια μου σε έψαχναν μέσα στο κενό

και την απελπισία που γέμιζαν οι μορφές

των πιο σκοτεινών ονείρων.

Μόνο κάποιες σταγόνες άκουγα

να πέφτουν σε μια λιμνούλα.

Και ήταν τόσο μακρινός ο ήχος

που κουράγιο να σταθώ

και όρθιος να περπατήσω να τον πλησιάσω

δεν είχα...

Έψαχνα με τα χέρια μου τεντωμένα 

την χαμένη Ελπίδα.

Εκείνη που ακόμη κι εσύ Ελπίδα μου

σταμάτησες να πιστεύεις...

Το σώμα μου χωμένο μέσα στα νερά της νύχτας

και τα δάκρυα που έπεφταν από εξόριστους κρυστάλλους...

Μα τα ακροδάχτυλα μου ένιωσαν

κάτι απ'την αφή σου...

Και ένιωσα μια δροσιά και μια χαλάρωση

στον πόνο.

Έσφυξα τα δόντια μου κι έσκιζα τα χείλια μου

από την προσπάθεια μου να γραπώσω ολόκληρο το χέρι σου

και όχι μόνο την αφή σου...

Κι όταν με ένιωσες...

Το δάκρυ έπαψε

Τα μάτια σπίθες βγάλαν

Το μαύρο πέπλο πέταξες

Το πένθος τραγούδι έκανες

"Εδώ είμαι, μπροστά σου..."

Kι έβαλες το χέρι σου στο χέρι μου...

Και λίγα από τα λόγια που κατάφερα να πω,

πριν από την εξάντληση στην αγκαλιά σου καταρρεύσω...

"Ελπίδα μου... ούτε εσύ δεν πίστεψες ως το Τέλος... Μα πίστεψα εγώ σε σένα..."

Ζερβουδάκης Δημήτρης - Τα Ανείπωτα

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…


Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…


Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά…


Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…


Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…

Πρώτη  μέρα , πρώτη ανάρτηση κι όμως νιώθω λίγο τρακ σαν την πρώτη μέρα που πας στο σχολείο.... ίσως αυτα που θέλω να εκφράσω.. αυτά που θέλω να πω... αυτά που θέλω  να σε κάνω να νιώσεις  ειναι τόσα πολλά......κι όμως θα προσπαθήσω να τα εκφράσω ..να σε κάνω να τα νιώσεις...να σε κάνω να ΜΕ  νιώσεις.... συγχώρεσε την αμηχανία μου είναι που όταν θες να πεις τόσα πολλα δεν ξέρεις πως να αρχίσεις...ας ξεκινήσω λοιπόν γιατί ολα ξεκινάνε κάνοντας το πρώτο βήμα χωρίς να ξέρεις που θα σε βγάλει.......